24 lutego na Scenie Relax w Warszawie doszło do niecodziennego wydarzenia:

Współtwórcy „Kabaretu Na Koniec Świata” i serialu „La La Poland” powrócili w nowej odsłonie i zaprasili na Konkurs Chopinowski w wersji komediowej.

W spektaklu wystąpili gościnnie legendarni T-Raperzy Znad Wisły – Grzegorz Wasowski i Sławomir Szczęśniak.

Jak zawsze w spektaklach Teatrzyku Gędźba abstrakcja łączy się z groteską, sacrum przeplata się z profanum, uwypuklając absurdy otaczającej nas rzeczywistości i różne aspekty ludzkiej natury. Wszystko jak zawsze w bezpośrednim kontakcie z widownią i z zachowaniem dobrego smaku.

Wystąpili:

Wojciech Solarz, Maciej Makowski, Eliza Borowska, Monika Mariotti, Michalina Sosna, Robert Majewski, Sebastian Stankiewicz, Paweł Koślik, Łukasz Matecki, Arkadiusz Wrzesień, Mateusz Wachowiak

oraz goście specjalni: Grzegorz Wasowski i Sławomir Szczęśniak

Scenariusz i reżyseria: Maciej Makowski & Wojciech Solarz

Piosenka „O Szopenie, o Szopenie skąd Ty brałeś swe natchnienie”

Tekst: Grzegorz Wasowski

Muzyka: Mateusz Wachowiak

Projekt plakatu:

Katarzyna Czapska

 

UWAGA !!! TYLKO TUTAJ – CAŁY TEKST RAPU O SZOPENIE:

O SZOPENIE, O SZOPENIE, SKĄD TY BRAŁEŚ SWE NATCHNIENIE?

Słowa Grzegorz Wasowski

 

Gdy Mikołaj poswawolił

Z Teklą w Żelazowej Woli,

Na świat wkroczył (według planu)

Nasz poeta fortepianu.

 

A miesięcy osiem później

W ich mieszkaniu było luźniej,

Bowiem wszyscy domownicy

Się przenieśli do stolicy,

 

Dzięki czemu Frycka blaski

Pierwszy ujrzał Pałac Saski.

Frycek był genialnym brzdącem,

W mig więc stało się naglące,

 

Znaleźć belfra mu i zlecić

By w muzyce go oświecił.

Czeski skrzypek przez Sapiehę

Zatrudniony, będzie w dechę –

 

Ustalono. Wojciech Żywny

Zwał się. Krótko efektywny

Był, bo Frycek zaraz potem

Przebił swoim go polotem.

 

Ale zdolny, o choroba –

Żywny rzekł i stracił joba.

W jego miejsce podjął pracę

Czech kolejny – Würfel Wacek.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

No a studia, to już era

Józka Franka jest Elsnera,

Który, choć go nikt nie zmuszał,

Uznał Frycka za geniusza.

 

Za te nuty masz brylanty –

Wielki Książę rzekł Konstanty

I obdarzył go pierścieniem,

Bo pod takim był wrażeniem

 

Frycka grania. Marsz wojskowy

Uznał zaś za wystrzałowy.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Kocha Czechy i Mazowsze,

Jest wierzący, a i owszem,

Lecz wyrazi się zuchwale,

Pana Boga zwąc Moskalem,

 

Gdy w trzydziestym, w listopadzie,

Ruskich trupem On nie kładzie.

Skupmy teraz bez pośpiechu

Się na dziełach. Dawaj, Grzechu!

 

Beret z głów i z głów sombrero

Za impromptu i bolero.

Gdy mazurki brzmią i walce,

Pocą się z rozkoszy palce,

 

Tarantellę, scherza, ronda

Czci uliczna każda sonda.

A preludia i nokturny

Spulchnią nawet gruboskórnych.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Przez czas jakiś będę cicho,

Bo podejmie wątek Rycho.

Te fantazje, te sonaty,

To po raju są regaty.

 

Polonezy, barkarola –

Szacun, hołd i aureola.

No a E. Rewolucyjna,

Klasa to rewelacyjna.

 

Co za E.? – zapyta buda.

E. to w skrócie jest etiuda.

 

Ależ tych arcydzieł sterty,

A wszak jeszcze są koncerty.

Nie wspomniałeś o balladach,

Które skarbem są nie lada.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Jeśli chodzi o miłości,

To wpierw w sercu Frycka gości

Blond śpiewaczka K. Gładkowska,

Lecz nic z tego, bo się troska,

 

Że w karierze mu przeszkodzi,

Więc nim przyjdzie, to odchodzi.

Druga Maria to Wodzińska,

Ojciec jej – jednostka świńska,

 

Bo choć byli już po słowie,

Rzekł jej: On ma słabe zdrowie,

Nie nadaje się do wzięcia,

Ja chcę tura mieć za zięcia.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Gdy odeszła w cień malarka,

Pojawiła się pisarka,

Po dwóch mężach i dość stara,

George Sand, klęła i cygara

 

Ćmiła i chcąc, by wygodnie

Było jej – nosiła spodnie.

Tak czy siak się nie wzbraniało

Przed nią Fryderyka ciało.

 

W Nohant, George Sand posiadłości,

Latem gniazdko sobie mościł,

A że weny brak nie morzył,

Tam największe dzieła stworzył.

 

Długa fanów jego lista,

Znajdziesz na niej Franka Liszta.

Belliniego i Berlioza.

Ja cię kręcę, paka co za!

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Gdy wbrew matce ślub zawiera

Solange Sand, to F. ją wspiera,

A to w konsekwencji sprawi,

Że George za drzwi go wystawi

 

F. Przyparty jest do muru,

Bo wie, że to kres l’amour’u.

Jak żyć dalej, serce nęka

Śmiercionośna wręcz udręka.

 

Choć pod skrzydła bierze Szkotka

Stirling Jane go, to kapotka –

Po dwóch latach mrze z tęsknicy

Za tą Sand. No i z gruźlicy.

 

Szczęściem zdjął rodzinie z głowy

Problem z marszem pogrzebowym.

Dziś to serce skołatane

Już bezpieczne, miłe panie,

 

Bowiem w Świętym leży Krzyżu,

W urnie, wstąp tam, gdyś w pobliżu.

 

O Szopenie, o Szopenie,

Skąd ty brałeś swe natchnienie,

Czy z tej wierzby, co tak beczy,

Czy też może z innych rzeczy?

 

Teraz skupcie się psubraty,

Bo ważniejsze padną daty:

 

Jeden, osiem, jeden, zero,

Pierwszy oddech wziął nasz heros.

Lat 39 potem

Ciało trwoni mu ciepłotę.

 

Jeden, dziewięc, dwa, siódemka

Rewkiewicza hojna ręka

I plan Żurawlewa boski,

Płodzą Konkurs Szopenowski.

 

I to tyle naszej pracy,

W tył całujcie nas, rodacy!